In 21 dagen voet op 5 continenten
Door: Edda
Blijf op de hoogte en volg Edda
30 Juni 2009 | Nederland, Groningen
Ik ben alweer een aantal dagen in ons platte, warme Nederland. Maar voordat ik hier kwam heb ik nog het een en ander beleefd in het mooie Nieuw Zeeland.
Nadat Liam en ik Queenstown verlaten hadden gingen we richting Dunedin, een behoorlijk grote plaats aan de oostkust. De weg er naartoe was lekker heuvelig, op en neer aan een stuk door. Dat was heerlijk om te rijden, muziekje aan en gaan! Aangekomen in Dunedin was het eerste hostel meteen raak. Hostel Hogwartz is gevestigd in een oude bissschops residentie uit 1870, mooie locatie, groot gebouw met grote kamers. Kamer 1 was vrij dus wij hadden 2 dagen de beschikking over een prachtige ‘ bruidssuite’.
De stad heeft vrijwel alleen steile straten, dat is voor ons met ons platte landje, dus flink lastig met inparkeren, ik was dan ook blij met mijn privé chauffeur. De steilste straat van de wereld is ook in de stad te vinden. Uiteraard hebben wij deze ‘beklommen’. Liam dacht dat de straten in San Fransisco wel stijl genoeg waren, maar dit was blijkbaar nog een tikkeltje erger. 35% op het meest steile stuk.
’s Middags zijn we richting Otago Penisula gegaan. Op dit schiereiland leven veel dieren, wij wilden dat wel eens met eigen ogen zien. Eerst naar de Albatrossen, ja heel fijn, kom je daar bijna op het meest noordelijkste puntje aan, staat er zo’n stom informatie centrum: ‘ je mag alleen naar het einde lopen en albatrossen kijken als je een begeleide toer doet’. Daar hadden wij dus helemaal geen zin in, er vloog er een over ons heen. Nou prima, hebben we dat ook gezien en gaan we gauw naar de pinguïns toe, die willen we eigenlijk toch ook veel liever zien. We rijden een klein weggetje in, er staat een hek, dus het laatste stuk naar de rotsen lopen. We zien niets vanaf boven dus besluiten we naar beneden, naar het strand te lopen. Helaas op 2 vogels na geen pinguïns of wat dan ook te bekennen. Daar sta je dan met je goede wil, het is na 4pm, ja dan kun je pinguïns zien, niet dus…Dat was een beetje jammer. Het begint al donker te worden dus wij lopen terug naar de auto. Zonder zaklamp of straat verlichting, beetje spannend vond ik dat toch wel, maar gelukkig heeft Liam geen problemen met deze donkerte. Achteraf gezien zijn we waarschijnlijk naar het verkeerde strand gestuurd. We rijden terug naar het hostel waar Liam een ovenheerlijke lasagnetaart bakt en we kijken de ‘ da vinci code’.
De laatste hele dag samen in Nieuw Zeeland gaan we naar Christchurch. We maken een stop in Oamaru. Hier kun je ook na vieren pinguïns zien, het is nog vroeg, maar toch willen we deze kans niet laten gaan. Nee, geen pinguïns, dus dan maar even wat gekke foto’s maken, een verslavend ‘oat en fruit’ koekje eten en we rijden weer verder. Het rijden gaat lekker en om één uur zijn we al in Christchurch. Voordat we bij een hostel zijn duurt het wel even. Ze doen hier alleen maar aan eenrichtingsverkeer en het is bijna altijd verboden om rechts af te slaan. Ja, dan is het even lastig om de goede weg te vinden, maar ook dat is weer gelukt en om half 3 hebben we ook in Christchurch alweer een prima hostel gevonden. ’s Middags hebben we de stad verkend en de laatste foto’s aan elkaar laten zien. Ja, als je zo lang weg bent kost dit uren, ik heb ook zo veel foto’s gemaakt, maar liefst 2920.
Dan is het donderdag 25 juni, mijn laatste dag in Nieuw Zeeland en de laatste dag van mijn lange reis. Het is een gek gevoel. We lopen door de botanische tuin, rijden langs het strand om dan rond half 4 op het vliegveld aan te komen. Afscheid nemen, dat is voor ons beide niet leuk. Het hoort er helaas bij en we weten waarom we het doen. Ik geef Liam een dikke knuffel en dan om vijf uur ga ik het vliegtuig in. Liam zwaait me uit en ik, terug, op weg naar Nederland. Ik zal Liam in september weer opwachten op het vliegveld. Hij blijft nog twee nachtjes en is inmiddels in Sydney.
Ik vlieg via Auckland en Los Angeles naar huis. Omdat ik deze keer weer anders vlieg, zet ik dus in 21 dagen een voet op 5 continenten, wie doet mij dat na? Dan staan papa en mama vrijdag middag op Schiphol en is het toch ook wel weer fijn om thuis te zijn.
Mijn jetlag weg slapen en wennen aan deze hitte. Nee, even geen koud kikkerlandje hoor. Verder merk ik nu dat ik geen voorjaar heb gehad. In Cusco waren vrijwel geen bomen en in Nieuw Zeeland lagen de blaadjes op de grond. En ons land is zo plat als een dubbeltje, natuurlijk wist ik dat wel, maar ik merk het vooral tijdens het lopen, het kost geen enkele moeite. Gister zat ik ook weer in de auto, ik wist niet dat alles zó snel went, ik zat nu namelijk, net als in NZ, ook hier alweer te knoeien met de richtingaanwijzer en ruitenwisser. Welke zit waar….
Ik ben afgelopen 3 maanden 15 keer in een vliegtuig gestapt, heb in ruim 77 uur, 63024 km afgelegd. Dat is voor de komende maanden wel weer even genoeg.
Met dit laatste verhaal is er een einde gekomen aan mijn reis. Ik heb erg genoten en veel geleerd van mijn Peruaanse avontuur in Peru en als toetje mijn geweldige vakantie samen met Liam in Nieuw Zeeland. Ik vind het erg leuk dat jullie mij zoveel gevolgd hebben. Ik wil jullie dan ook allemaal bedanken voor de reacties die jullie tijdens mijn reis op wat voor manier dan ook aan mij hebben over gebracht. Als de kriebels weer toeslaan zullen jullie het gauw genoeg merken.
Ik kan nu dan ook zeggen, tot gauw allemaal!
Liefs Edda
-
01 Juli 2009 - 03:09
Yvonne:
hey edda,
wat een avonturen heb je beleefd zeg! hartstikke leuk om allemaal te lezen. vast wel even gek om nu weer in nederland te zijn, maar t went vast allemaal snel. op dit moment ben ik zelf in bangkok, stage aan het lopen op de afdeling interne van het ramatibodi hospital. allemaal ook even wennen, maar erg leuk! nu, hele fijne vakantie en succes met alles (baan vinden etc.)! liefs, yvonne -
02 Juli 2009 - 08:17
Christiaan:
Hee Edda,
Super leuk om jou (/jullie beider) verhalen te lezen. Hier wordt je toch jarloers van :)
Snel weer tot ziens in Groningen! -
02 Juli 2009 - 10:10
Bianca:
Hé Buuf!
Wat een avonturen heb je beleefd! Super man! En wat is de tijd voorbij gevlogen. Maar ik kan alleen maar zeggen dat ik blij ben dat je heelhuids weer terug bent in Nederland!! Ik zeg, binnenkort even een keer brunchen of dineren ofzo. Even bijpraten. Maar goed, ik neem aan dat je een heeeeeele lange wachtrij hebt, dus laat maar even weten wanneer het je schikt ;).
Dikke kus vanaf de Gorechtkade,
Bianca -
02 Juli 2009 - 13:44
Liam Bouwman:
Zeg Edda, hoe heb je eigenlijk dat van je zonnebril opgelost? Heb je die nog kunnen fixxen? Zal je vast nodig hebben in NL... -
03 Juli 2009 - 11:01
Eveline:
Hey Edda,
Zo te lezen heb je het in ieder geval erg naar je zin gehad! Ik had ook niet anders verwacht. Leuk om te lezen!
Liefs Eveline -
07 Juli 2009 - 16:18
Ellie En Wim:
Hey Edda,
Mooi dat je weer geland bent in je hometown, en vele ervaringen rijker.
Tijd en ruimte worden heel betrekkerlijk als je zo over de wereld reist. En nu de draad maar weer oppakken in dat platte landje.
liefs Ellie en Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
